Հերոսը
Պատերազմ էր: Փոշու ամպերը պատել էին երկինքը: Ժողովուրդը արդեն տասնյակ տարիներ արև չէր տեսել : Եվ հանկարծ արևը շողաց, արևը փայլեց: Հանկարծ փոշու մեջ աղոտ կերպով նշմարվեցին մարդիկ: Երբ ավելի մոտեցան երևաց զինվորական մաշված համազգեստը: Նրանց թիվը կրճատվել էր տասնյակ անգամ, ոմանք ընկել էին կռվի ժամանակ, ոմանք էլ վիրավորված լինելով վախճանվել էին տան ճանապարհին: Նրանց հետ գալիս էր մի շուն, որ նույնպես քաղաքի բնակիչն էր: Երբ նրա տերը՝ հասարակ խանութպանը գնաց, նա հետևեց տիրոջը, կռվի ժամանակ պաշտպանեց նրան: Հիմա նա մենակ է: Նա մի քանի օր անցկացրեց տիրոջ մարմնի մոտ: Դժվար էր լքել մի մարդու ում հետ կապված ես աներևույթ, բայց ամուր կապերով: Ժողովուրդը կանգնեցրեց նրա արձանը ի օրինակ հավատարմության:
Մի բաժակ սուրճ
Մի անգամ թագավորը շանը ուղարկեց սուրճ եփելու: Շունը շատ զարմացավ, երբ ման գալով խոհանոցում չգտավ սուրճ: Նա գնաց խանութպանի մոտ, սակայն խանութպանը մերժեց նրան սուրճ վաճառել: Իսկ թագավորի համբերությունը գնալով վերջանում էր: Երբ լսեց թե խանութպանը սուրճ չի վաճառել իր ծառային, կանչել տվեց խանութպանին և պատժեց նրան: Այդ օրվանից խանութպանի մեջ թշնամանք առաջացավ թագավորի, իսկ թագավորի մոտ՝ խանութպանի հանդեպ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий